Welkom!

Werd 2 weken geleden nog triomfantelijk de medekoploper verslagen, vandaag is het een heel ander verhaal tegen RKGSV. Hoewel Hans van tevoren uitdrukkelijk waarschuwt voor onderschatting tegen deze middenmoter, staat het na 1 minuut al 1‑0 voor de gastheren. Dus het is nu wakker worden om 12.35 uur. Tongelre is vanaf het eerste moment niet zichzelf, geeft grote kansen weg, speelt rommelig met veel loze energie. Ook Gerwen speelt slecht maar bezitten wel de dosis vertrouwen die bij de gasten totaal afwezig lijkt. Ondanks dat wordt toch de gelijkmaker gefabriceerd: via Youri en Roy komt de bal bij Thijs, die daar wel raad mee weet: 1‑1. Maar het spel van de gasten verandert echter niet en veel correctie-coaching is noodzakelijk. Toch blijft Gerwen de bovenliggende partij en Tongelre mag blij zijn dat voor de rust niet meer gescoord wordt Ondanks de donderspeeches herhaalt zich de situatie van de eerste helft. Wederom komt Tongelre na luttele minuten op achterstand: 2‑1. Weer opnieuw achter de feiten aan en dat is nu juist wat niet lukt. Gerwen gaat nu beter spelen en de 2‑1 blijft niet meer uit. Bij de Tongelre Boys lukt nu niks meer en RKGSV loopt uit naar 4‑1! Met nog enkele minuten te spelen richt Tongelre zich nog even open scoort nog tegen, via Youri en Gino. Maar dan is het voorbij. Conclusie: de slechtste wedstrijd van het seizoen en iedereen weer met beide benen op de grond. De winterstop voor Tongelre 5 is indrukwekkend: 8 overwinningen en 2 nederlagen. En uiteraard weer geen gelijke spelen! Iedereen fijne winterstop!

Er zijn seizoenen waarin de punten tellen. En er zijn seizoenen waarin de momenten tellen. Bij JO14-1 gebeurde dit jaar iets bijzonders: beide kwamen samen. Want dit kampioenschap… dat is geen toeval. Het is het resultaat van regenbuien die jullie trotseerden alsof het zomerse zonnestralen waren. Van trainingen waar de lach minstens zo hard klonk als het stuiteren van de bal. Van meiden en jongens die met elkaar één team werden, niet door woorden, maar door daden. Storm of zonneschijn, de opkomst bleef goud Waar andere teams thuisbleven bij windkracht 8, stond JO14-1 daar gewoon op het veld. Sommigen met handschoenen, sommigen met koude oren, maar allemaal met hetzelfde vuur. Elke dinsdag en donderdag weer: inzet, plezier, strijd, grapjes, lol, uitdaging… De trainingsopkomst was zó hoog dat zelfs de regen af en toe dacht: “Ik geef het op, want zij blijven toch wel staan.” Sportiviteit, Samenspelen en Spelplezier Dat zijn geen woorden op papier. Dat is precies wat jullie doen. Sportiviteit: nooit verzaken, respect voor elkaar en voor de tegenstander. Samenspelen: passes geven die een verhaal vertellen, elkaar beter maken, elkaar overeind trekken als het even niet loopt. Spelplezier: een kort woord voor iets dat elke training weer gigantisch uit de klauwen loopt. Een team met hart Het mooiste moment van dit seizoen was niet een doelpunt, of een winstpartij. Het mooiste moment was het besef dat iedereen beter werd, niet omdat het moest, maar omdat jullie dat wílden. Iedere speler bracht iets unieks mee: strijd, humor, lef, rust, energie, ‘grinta’… Samen werd het een elftal dat groter was dan de som der delen. De kroon op het werk En toen kwam het kampioenschap. Niet als verrassing, maar als bekroning van maanden van groei, teamgeest en onverwoestbare motivatie. Het is misschien cliché, maar het is waar: kampioen word je niet op zaterdag; kampioen word je op dinsdag en donderdag. Op de momenten dat niemand kijkt, maar iedereen geeft. Een lach én een traan van trots En nu staan we hier. Met blije koppies, trotse ouders, tevreden trainers, en een beker die het verhaal vertelt dat jullie zelf geschreven hebben. JO14-1, jullie hebben laten zien wat voetbal hoort te zijn: een spel dat je samen speelt, met plezier, met respect en met heel veel hart. Dit kampioenschap is van jullie. Maar het verhaal erachter? Dat is eigenlijk nog veel mooier. Trots op ieder van jullie, nu, morgen en over tien jaar nog steeds.